Het lijkt stilaan een trendwoord. Authenticiteit. Het is een soort buzzwoord voor de communicatiewereld geworden. Jezelf zijn, dichtbij jezelf blijven en vooral niet mee in de pas lopen van de grote marketinggoeroes. En toch liep het daar mis voor mezelf. Ik was het allemaal even kwijt. En toen kwam er nog een baby bovenop. Boem. Alles overhoop. Hoe kon ik ondernemen zoals ik ben? En niet als een strak keurslijf me voorhield?
Het heeft me een paar maanden gekost om te beseffen wat ik écht wilde en hoe ik wilde ondernemen zonder mezelf te verliezen. Het was piekeren, weer loslaten, praten, herdenken en vooral veel twijfelen. Ben ik er dan nu helemaal uit? Belange niet. Maar ik heb een pad gekozen dat ik wil inslaan. De kans bestaat altijd dat ik onderweg dat pad moet bijsturen. Ik heb geen flauw idee wat die baby met mijn planning gaat doen uiteraard. Maar de denkoefening heeft me in elk geval wel duidelijk gemaakt welke waarden ik belangrijk vind.
Uitbouwen of stoppen
Het duurde best lang voor ik besefte wat ik wilde. Er waren een paar gesprekken voor nodig die me tegen de borst stuitten. Met een businesscoach bv. Toen ik daar mijn twijfels op tafel gooide, kreeg ik een wel heel felle repliek: het was stap voor stap uitbouwen naar een hoofdberoep of stoppen. Wel heel radicaal. Al snap ik het wel. Maar het zou helemaal niet mij zijn om dat te doen. Dat besefte ik een week na het gesprek wel. Toegegeven, ze bracht me op het randje van stoppen omdat schakelen naar een hoofdberoep sowieso geen optie was voor mij.
Ondernemen volgens mijn eigen waarden
Uiteindelijk koos ik ervoor om terug te gaan naar de dingen die ik écht belangrijk vind. Wat moet je je daarbij voorstellen? Dingen doen die goed voelen voor mij, mensen helpen, een extra creatief ei kunnen leggen, niet stoppen met dingen waarin ik voel dat ik nog een meerwaarde ben, waar ik voldoening uit haal of waar ik nog groeimarge in heb …
Ik koos ervoor die dingen ook te gaan doen op een manier waar ik me goed bij voel. Ik hou van content maken, ook voor mijn blog of bijberoep. Maar het mag geen verplicht nummer worden. Of het mag geen eenheidsworst worden. Ik wil niet de zoveelste solo-ondernemer worden die op Instagram dat vooropgestelde patroontje volgt. Omdat het niet bij me past, omdat ik het toch niet kan volhouden. Ik wil meer vanuit mijn buikgevoel dingen gaan delen. Ik wil issues op tafel gooien waar ik zelf mee worstel. Ik wil tips delen omdat ik er zelf veel aan gehad heb en er van overtuigd ben dat iemand anders er ook veel aan zal hebben. Een vreemde vaststelling misschien voor iemand die van nature redelijk rationeel is. Maar ik voel dat ik het zo moet doen om er plezier aan te beleven.
Netwerken op mijn manier
Begin dit jaar gooide ik me op de typische businessclubs in een poging mijn netwerk uit te breiden. Want dat hoort bij ondernemen. Ik haalde er uiteindelijk wel een klant uit. Maar ik voelde al snel dat het toch niet helemaal mijn ding was. Er zaten ook niet meteen de klanten die ik voor ogen had. Ook keiharde promo voeren op Instagram is niet aan mij besteed. En toch vielen er een paar klanten uit de bus. Uit mijn persoonlijk netwerk, dat ik op mijn manier ooit opbouwde. Mensen waar ik vroeger al eens mee samenwerkte of vrienden die een eigen zaak uitbouwden. En dat gaat me veel beter af.
My way or the highway
Sinds ik die principes toepas, voel ik dat het een stuk beter gaat met mijn goesting om te ondernemen. En ik merk de impact op mijn klanten. De afgelopen weken kwamen er plots twee extra klanten bij. Uit mijn eigen bekende netwerk. Klanten die zich ook helemaal in mijn visie kunnen vinden en net daardoor voor mij kiezen om hun teksten te schrijven. Klanten die bewust kiezen voor no-nonsense teksten die bij hen passen en die geen geforceerd keurslijf zijn. Daar kan ik alleen maar blij mee zijn.
Ben jij ook op zoek naar teksten die bij jou passen? Laat me dan zeker even iets weten. Van februari tot en met juni ga ik er even tussenuit om mijn aandacht volop op de baby te richten. Maar daarna verdiep ik me met plezier in jouw verhaal.